-
1 κτέρες
κτέρ-ες· νεκροί, Hsch. -
2 διάκτορος
Grammatical information: adj.Meaning: surname of Hermes (Hom.); by later poets, who understood it as `messenger', also used from Iris, Athena, the Eagle of Zeus etc. (Call.); finally also as adjective ( διάκτορα... ἔγχεα Nonn.). Sec. διάκτωρ (AP, H.; cf. διάκων = διάκονος).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The meaning was early lost; by A. Pr. 941 used as `διάκονος', later simply interpreted as `messenger': ἀπὸ τοῦ διάγειν τὰς ἀγγελίας H., who however adds: η οἷον διατόρως καὶ σαφῶς διαλεγόμενος. - Acc. to Bechtel Lex. with Fick and Solmsen as διά-κτορος to κτέρας: "one who disposes of treasure" (?); Östergaard Hermes 37, 333ff. takes it as god of death to κτέρες νεκροί H., but this is prob. a guess by grammarians, to explain κτέρεα as `honours of the dead'(Solmsen IF 3, 98). Objections by Thieme Studien 52f., who analyzes *δια-ακτ-τορος "transmitting to the other side [of Persephoneia]"; "mehr kühn als überzeugend" (Frisk).Page in Frisk: 1,385-386Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > διάκτορος
-
3 κτέρας
Grammatical information: n. (only nom.)Meaning: `gift' (K 216, Ω 235, A. R. 4, 1550), usu. pl. κτέρεα, - έων `gifts for the dead, offer' (Il.)Derivatives: κτερε-ΐζω (- ίξω, - ίξαι), also with ἐν-, ἐπι-, συν-, (Il.) and κτερ-ίζω (- ιω, - ίσαι; Il.) `bring gifts for the dead, bury ceremoniously' (Schwyzer 735, Debrunner IF 40, 107ff., Ruijgh L'élém. ach. 83) with κτερίσματα pl. = κτέρεα (S., E.), - ισταί H. (= ταφῆες), ἀ-κτέριστος (S., Lyc.),-έϊστος (AP). On κτέρεα κτερεΐζειν Mylonas AmJArch. 52, 56ff.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Here also κτέρες νεκροί H., prob. constructed backformation (Solmsen IF 3, 98; against this Fraenkel Nom. ag. 1, 68); further prob. Πολύ-κτωρ (Hom.; after it Γανύ-κτωρ Plu., Paus.) as "much-spender" (Fraenkel l.c. with Solmsen; diff. [to κτάομαι] Schulze Kl. Schr. 79). Quite uncertain διάκτορος, s. v. No etymology; wrong ideas in Bq. S. also Arena, Ist. Lomb. 98 (1964) 3-32.Page in Frisk: 2,34Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτέρας
-
4 νέκταρ
νέκταρ, - αροςGrammatical information: n.Meaning: `nectar, drink of the gods' (Il.).Compounds: As 1. member a.o. in νεκταρο-σταγής `dripping nectar' (com.).Derivatives: νεκτάρ-εος `of nectar, smelling as nectar' (Il.), - ώδης `nectar-like' (Gp.); νεκτάριον n. plantname = ἑλένιον (Dsc.), also name of a medicine and several eye-salves (Gal.), with νεκταρίτης ( οἶνος) `wine spiced with νεκτάριον' (Dsc., Plin., Redard 98).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin](X)Etymology: As opposed to the comparable ἀμβροσία (s. βροτός) without certain etymology. Often considered as compoound of νεκ- in νέκ-ες (cf. νέκ-υς, νεκ-ρός) and a verb `get over, overcome', which is found a.o. in Skt. tárati and as zero grade final member in ap-túr `passing the waters', viśva-túr `overcoming everything' etc. (cf. τέρμα). Thus (after Grimm a.o.) esp. Thieme Studien 5ff. with extensive argumentation and criticism of other views: νέκταρ prop. as expression of the IE poetic language "das über die [Todes -]Vernichtung Hinwegrettende". Doubts in Leumann Gnomon 25, 190 f.; agreeing Schmitt KZ 77, 88 who refers to Skt. mr̥tyúmáti tr̥̄ `overcome death' (odanéna `through rice-milk' AV 4, 35). -- To be rejected Güntert Kalypso 161 ff. (agreeing Heubeck Würzb. Jb. 4, 218 A.): νέ-κταρ prop. "Nichttotsein" (to κτέρες νεκροί H.; but s. on κτέρας), not better Grošelj Razprave II 46 f.: to Lith. nė̃koti `stir, knead'. New hypothesis by v. Windekens Rev.. belge de phil. 21, 146 ff.: to Toch. A ñkät, B ñakte `god'; thus Kretschmer WienAkAnz. 84, 13ff., but as Anatolian LW [loanword]. - Fur. 320 compares νικὰριον, an eye-salve. If this is correct, the word is clearly Pre-Greek; he also points to the Pre-Greek words in - αρ (134 n. 75). He holds that the existing interpretations are too Indo-Iranian in character, not so much Greek.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > νέκταρ
См. также в других словарях:
κτέρες — κτέρες, οἱ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «νεκροί». [ΕΤΥΜΟΛ. Υστερογενής σχηματισμός, που θεωρήθηκε επινόηση τών γραμματικών για να ερμηνευθεί το κτέρεα «νεκρικές τιμές»] … Dictionary of Greek
διάκτορος — διάκτορος, ον (Α) 1. (επίθ. τού Ερμή) αγγελιαφόρος ή ψυχοπομπός 2. διάκονος, υπηρέτης. [ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη που στον Όμηρο αποδίδεται στον Ερμή (πρβλ. διάκτορος Αργεϊφόντης), ενώ στους μεταγενέστερους ποιητές χαρακτηρίζει την Ίριδα και την Αθηνά. Ως… … Dictionary of Greek
νέκταρ — Σακχαρούχα ουσία που εκκρίνεται από ειδικά όργανα ή από αδενώδεις επιφάνειες (επιφανειακοί εκκριτικοί ιστοί) του φυτού, τα νεκτάρια, τα οποία βρίσκονται συνήθως στα άνθη, αλλά επίσης και σε άλλα φυτικά μόρια. Η παραγωγή του ν. από τα νεκτάρια των … Dictionary of Greek
